چه چیزی برای پروستاتیت بررسی شود
پروستاتیت یک بیماری شایع سیستم ادراری در مردان است که عمدتاً علائمی مانند تکرر ادرار، فوریت و ادرار دردناک را نشان میدهد. برای بیماران مشکوک به پروستاتیت، پزشکان معمولاً یک سری آزمایشات را برای تأیید تشخیص انجام می دهند. در این مقاله مواردی که باید از نظر پروستاتیت بررسی شوند به تفصیل معرفی می شود تا به همه کمک کند تا روند تشخیصی این بیماری را بهتر درک کنند.
1. موارد معاینه رایج برای پروستاتیت
معاینه پروستاتیت عمدتاً شامل معاینه فیزیکی، معاینه آزمایشگاهی و تصویربرداری است. موارد زیر موارد خاص بازرسی و عملکرد آنها است:
نوع را بررسی کنید | پروژه های خاص | هدف بازرسی |
---|---|---|
معاینه فیزیکی | معاینه دیجیتال رکتوم | اندازه، بافت و حساسیت پروستات را از طریق لمس مشخص کنید |
تست های آزمایشگاهی | معاینه معمول ادرار | برای تعیین اینکه آیا عفونت وجود دارد یا خیر، گلبول های سفید، گلبول های قرمز و سایر شاخص ها را در ادرار شناسایی کنید |
تست های آزمایشگاهی | معاینه مایع پروستات | با ماساژ پروستات ترشحات را به دست آورید و تعداد گلبول های سفید و اجسام لسیتین را تجزیه و تحلیل کنید |
تست های آزمایشگاهی | آزمایش خون | تشخیص پروتئین واکنشی C (CRP) و روتین خون برای ارزیابی درجه التهاب |
معاینه تصویربرداری | سونوگرافی (ترانس رکتوم یا شکمی) | اندازه، شکل و وجود آبسه ها و سایر ناهنجاری های پروستات را مشاهده کنید |
معاینه تصویربرداری | سی تی یا ام آر آی | ضایعات پروستات و بافت های اطراف را بیشتر روشن کنید |
2. اقدامات احتیاطی برای معاینه پروستاتیت
1.آماده سازی قبل از بازرسی:قبل از انجام معاینه مایع پروستات، بیمار باید مثانه خود را تخلیه کند تا از آلودگی ادرار نمونه جلوگیری شود. برای کاهش تداخل، روده ها باید قبل از معاینه دیجیتال رکتال تمیز شوند.
2.هماهنگی تحت بازرسی:معاینه دیجیتال رکتوم و ماساژ پروستات ممکن است باعث ناراحتی شود. بیماران باید سعی کنند آرامش داشته باشند و با عمل های پزشک همکاری کنند.
3.مراقبت های بعد از معاینه:هماچوری موقت یا ناراحتی مجرای ادرار ممکن است پس از معاینه رخ دهد که معمولاً نیازی به درمان خاصی ندارد. با این حال، اگر علائم ادامه یافت یا بدتر شد، باید به موقع به دنبال درمان پزشکی باشید.
3. معیارهای تشخیصی پروستاتیت
تشخیص پروستاتیت به ترکیبی از علائم، معاینه فیزیکی و نتایج آزمایشات آزمایشگاهی نیاز دارد. موارد زیر معیارهای تشخیصی رایج هستند:
مبنای تشخیص | عملکرد خاص |
---|---|
علائم بالینی | تکرر ادرار، فوریت، سوزش ادرار، درد پرینه و غیره. |
معاینه فیزیکی | حساسیت پروستات، بزرگ شدن یا بافت غیر طبیعی |
تست های آزمایشگاهی | گلبول های سفید مایع پروستات > 10/HP، اجسام لسیتین کاهش یافت |
معاینه تصویربرداری | سونوگرافی یا سی تی که التهاب یا آبسه پروستات را نشان می دهد |
4. درمان و پیشگیری از التهاب پروستات
1.درمان:درمان پروستاتیت عمدتاً آنتی بیوتیک است که با داروهای ضد درد و فیزیوتراپی تکمیل می شود. پروستاتیت مزمن ممکن است نیاز به درمان طولانی مدت داشته باشد.
2.پیشگیری:یک عادت زندگی منظم را حفظ کنید، از نشستن طولانی مدت، نگه داشتن ادرار، نوشیدن مقدار زیادی آب، توجه به بهداشت فردی و معاینات فیزیکی منظم خودداری کنید.
5. خلاصه
موارد معاینه پروستاتیت شامل معاینه فیزیکی، معاینه آزمایشگاهی و تصویربرداری است که از طریق آن می توان تشخیص را تایید کرد و برنامه درمانی مناسب را تدوین کرد. بیماران باید فعالانه با پزشک همکاری کنند و آمادگی و مراقبت را قبل و بعد از معاینه برای بهبود بهبودی ارائه دهند.
جزئیات را بررسی کنید
جزئیات را بررسی کنید